Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ

Ας επιχειρήσουμε να αγγίξουμε το γλωσσικό ζήτημα, τις μεταβολές που υφίσταται ένεκα των καιρών, την ποικιλομορφία των κοινωνιών και τον τρόπο με τον οποίο καθορίζεται εν τέλει το κοινωνικό γίγνεσθαι σε σχέση με τούτους τους παράγοντες.
Ως γνωστό ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι μεταναστεύουν στη χώρα μας ευελπιστώντας να βρούν τα μέσα και τους τρόπους, με τα οποία θα καλυτερέψουν το βίο των ιδίων αλλά και των οικογενιών τους. Έρχονται λοιπόν, τώρα και με την ευρωπα'ι'κή ένωση, πλήθος αλλόγλωσσων, αλλόθρησκών και αλλοεθνών που ονειρεύονται και καταστρώνουν με πάθος σχέδια, για την καινουριά τους ζωή στη νέα τους πατρίδα. Παρότι όλο αυτό είναι κατανοήτο και με το δίκιο τους οι άνθρωποι αναζητούν κράτη, τα οποία να δύνανται να στηρίξουν τα ονειρά τους, ωστόσο ελλοχεύει ο κίνδυνος αλλοτριώσης της φυσιογνωμίας μας ως λαός. Ένας λαός που εν αντιθέσει με το μικρό του μέγεθος πληθυσμιακά, υπήρξε τεράστιος πολιτισμικά. Αυτό τον πολιτισμό είναι που ωφείλουμε να προστατέψουμε, αφού σταδιακά αλλιώνεται μέσα στο ανακάτωμα ανατολής και δύσης, βορρά και νότου.
Έτσι λοιπόν χωρίς ίχνος ξενοφοβίας, προκατάληψης και ρατσισμού, πρέπει με όλη την ταπεινότητα που μπορεί να διακρίνει ένα νουνεχή πολίτη και πλήρως απαλλαγμένοι απο περιττούς κομπασμούς να υπερασπιστούμε την γλώσσα μας, τα ήθη, τα έθιμα, τις παραδόσεις μας. Όλα αυτά δηλαδή που μας καθόρισαν και μας έδωσαν την ταυτοτητά μας. Θα είμασταν αξιολύπητοι αν αφηνόμασταν στο έλεος των '' trendς'' και τελικά απεμπολούσαμε τις ρίζες μας, γιατί ο άνθρωπος δίχως προηγούμενο είναι άνθρωπος χωρίς αξία. Βέβαια αυτά που λέω δεν μεταφράζονται με αλλα λόγια σε καταδίκη των ξένικων στοιχείων. Απλά πιστεύω στην φειδωλή προσομοίωση τους, αν αυτό κρίνεται αναγκαίο και κατ΄επέκταση την συνεχή ενσωμάτωση των ξένων στον δική μας νοοτροπία. Με τον τρόπο αυτό όχι μόνο δεν κινδυνεύουμε απο τους αλλόφυλους πληθυσμούς αλλά ταυτόχρονα επεκτείνουμε το έθνος μας και καλλιεργούμε το αίσθημα της φιλίας προς την Κύπρο ανά το παγκόσμιο.
Αυτό ίσως ακούγεται μεγαλεπίβολο για τον μικρό λαό της Κύπρου μας. Δεν είναι όμως ,αν αναλογιστεί κανείς ότι όλοι αυτοί όπως και αν ονομάζονται, απο όποια αυτοκρατορία και αν έχουν έρθει βρίσκονται εδώ, γιατί προφανως δεν τους ικανοποιούσε ο τόπος που τους ανάθρεψε. Αυτό που περιμένουν είναι μια καινούρια πατρίδα, μια χώρα που θα τους αγκαλιάσει και θα είναι πρόσφορη. Είναι επομένως εφικτή η προσάρτηση τους στον κορμό της χώρας μας μέσα απο το δίκο μας πρίμα, φτάνει να τους εφοδιάσουμε με τα κατάλληλα εργαλεία.
Πρώτο και κύριο μέλημα μας είναι να φροντίσουμε έτσι ώστε να εξοικειωθούν με την Ελληνική γλώσσα, γεγονός που θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν σε μεγάλο βαθμό την κουλτούρα και την νοοτροπία του λαού με τον οποίο συνυπάρχουν. Η Γλώσσα είναι κατα κάποιο τρόπο ο καθρέφτης μας , το αντίκρισμα της ποιοτητάς μας. Επιπλέον θα ήταν καταλυτική η μυήση τους στην ιστορία μας και τον πολιτισμό μας. Πέραν τούτων απαραίτητο είναι να τους ενημερώσουμε για την πολιτική κατάσταση της Κύπρου. Με όλες αύτες τις ενέργειες υπάρχουν πολλές πιθανότητες, όλοι αυτοί να αισθανθούν τελικά την Κύπρο ως δικό τους τόπο και έτσι να προσφέρουν σ΄αυτή, με αποτέλεσμα να αποφευχθεί η στιγνή οικονομική αφαίμαξη του τόπου.
Δεν είναι νέο για τον τόπο μας η προσάρτηση και η συμβίωση πολλών λαών μαζί, ας μην είμαστε εμείς η φάρα που θα αφαιθεί στο εφήμερο και το παροδικό. είμαστε όσο γνωστικοί πρέπει για να διαδόσουμε την κουλτούρα μας. Θα ήταν ανώφελο και ανεύθυνο εκ μέρους μας να κλείσουμε τα μάτια και έτσι με ελαφριά τη συνείδηση να αδιαφορήσουμε.......................